Ongedurig?

 Vanochtend Prada thuisgelaten, die heeft gisteren genoeg bewogen in eigen beheer, en met de beide anderen de heuvelweg ingeslagen. Dat is net voor het laatste huis van het dorp aan de rechterkant, dorp uit gezien. Een lang smal huis met een erg oranje dak. Net als de meeste huizen staat het met de kopse kant aan de dorpstraat en reikt meerdere tientallen meters perceelinwaarts. Aan het eind van het huis staat een schuur overdwars. Daar achter ligt de tuin. Terwijl ik daar voorbij liep, moest ik denken aan het werk in de tuin, dat er in goed twee mndn weer aan zit te komen. Onwillekeurig moest ik zuchten. Kunnen cycli me soms plezieren (seizoenen) hebben ze vaak en misschien wel vaker een afstotende kant. Iets van "Daar gaan we weer!". Dan overheerst het idee van een sleur. De sleur van 9-5. De sleur van het zondagse bezoek aan je ouders. Soms zelfs de sleur van het koken. En natuurlijk die van de administratie niet te vergeten.

 De afwisseling èn herhaling van de seizoenen, daar kun èn hoef je niks voor te doen. En hoewel de afwisseling van dag en nacht ook een natuurlijk automatisme is, waar je geen invloed op hebt, kan mn het begin van de dag soms een niet te nemen hindernis lijken, waar je je aan kop en kont overheen moet trekken. Haat-liefde zullen we maar zeggen. De tuin en het koken idem. Administratie, werk en het op vaste tijden bezoeken van ouders heeft weinig met liefde te maken. Dat laatste doe ik dan ook al bijna sinds mensenheugenis niet meer, in ieder geval qua mijn geheugen.

 Hoewel het ook onwelgevallige kanten heeft, zou ik eigenlijk elke keer met nwe, andere dingen, activiteiten, zelfs levens bezig willen zijn. Dat is een denkwijze, die enkel en alleen kan ontspruiten aan het feit, dat ik nu een rustig voortkabbelend en dus redelijk voorspelbaar leven leidt. Iets waar ik naar verlangd en aan gewerkt hebt, maar zoals met bijna al het andere in mijn leven, als ik het (bijna) heb gerealiseerd verliest het nagestreefde zijn aantrekkingskracht. Dan dwaalt mijn aandacht af.

 Hoe zou dat voor de oude vrouw zijn, die zolang ik in Coves kom in de tuin werkt, waar ik vanochtend langs liep? Een oud, krom mensje dat een looprek nodig heeft om zich te verplaatsen.