Stom, stom, stom. Ik zal het me nog wel vaker voor de voeten gooien, voordat ik eindelijk thuis ben. Ervaring genoeg om te weten dat de winter ieder moment kon invallen. Waarom moest ze zo nodig op dit moment er vandoor gaan. Hoelang was ik onderweg, voordat ik keert heb gemaakt? Drie? Of vier nachten? Het blijft het maar sneeuwen. Orienteren is haast onmogelijk. In een of twee dagen zou ik het dorp moeten zien liggen. Maar aangewezen als ik ben op het kompas heb ik daar niet zoveel vertrouwen in.
Ik ken de verhalen over wilde paarden, maar heb in de jaren dat ik hier zit nooit iets van gezien noch de sporen ervan aangetroffen op een van mijn vele tochten. Relatief kleine, slanke dieren net als Eefje. Niet geschikt als werkpaard maar voldoende sterk om de kar te trekken, als ik meer uit het dorp moet hebben dan een paar kleinigheden. Als ik de vorige eigenaar mag geloven, is zij als veulen ooit gevonden, waarschijnlijk afgedwaald van de kudde.
Het lopen gaat moeilijk. De sneeuwlaag ontneemt het zicht op oneffenheden in de bodem. Al een paar keer op mijn snufferd gelegen en mijn sjaal in de lengte gehalveerd om mijn linkerknie te omwikkelen. Als iets problemen gaat geven is het die knie wel. Sneeuw dus water genoeg en met de vetreserves van het veel te goede leven van de afgelopen mndn kan ik het best nog een paar weken uitzingen op het beetje droogvoer in mijn rugzak. Niet dat dat mijn streven is.
Normaal gesproken was ik binnen een week terug geweest. Nu heb ik eerder het idee, dat ik ergens halverwege zit en nog dagen heb te gaan. Sinds gisteren kruis ik met regelmaat een spoor wat me niet bekend voorkomt. Lijkt wat op een mens op blote voeten die op z'n tenen loopt, wat ik, denk ik kan uitsluiten. Een beer dus misschien? Altijd al eens willen tegenkomen, maar niet onder deze condities in de hoedanigheid van een aantrekkelijke hap. Waar zijn de honden als je ze nodig hebt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten