Als een hond je normaal gesproken een beetje jankend, met kronkelende loop en vol enthousiasme ontvangt in de ochtend, is het vreemd als ie gewoon blijft liggen, geen interesse in eten heeft en zacht voor zich heen piept. Ziek? Bij het opstaan bleek het probleem: de linkerpoot laat hij compleet onbelast. Een auto teveel nagejaagd? Gebroken? In elk geval een gezwollen ellebooggewricht of hoe dat bij de hond ook heet.
Zien of we dit in Agnita kunnen afhandelen. Bobby is niet de hond, die ik ff optil en in de auto zet. Behalve z'n grootte en gewicht hebben we ook weinig met intensief fysiek contact gehad tot op heden. Aaien, kroelen, tegenhouden verder ben ik nooit gegaan. Niet in z'n bek gekeken of de teennagels gecontroleerd. Dus hoe handelbaar hij werkelijk is, weet ik. En met drie poten in een auto stappen, zo'n ding waar hij normaal alleen achter aan jaagt, lijkt me niet vanzelfsprekend.
Ik kan het Bobby niet kwalijk nemen, maar dit is niet, waar ik op zat te wachten. Eerst vanmiddag zien wat een van de dierartsen van Agnita ervan denkt en of pijnstillers en ander spul te krijgen zijn. Verder houdt hij zichzelf netjes koest en ligt wat te liggen. Zo komt er altijd weer vanalles tussen je bedachte plannetjes. Zakelijke beslommeringen genoeg, al is het maar digitaal. Met mijn bijbaan in de vrachtwagenwereld heb ik meer dan voldoende verstoring van de sinds kort als bijna als normaal te beschouwen gang van zaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten