Bezig. Het rolt. De wonderlijke wereld van de zinloze bezigheden. "De ondragelijke lichtheid van het bestaan." 'Lichtheid' dan relatief bezien, maar eindelijk snap ik die titel. Koken, wassen, opruimen en zometeen op het maaimobiel. Geen Limoges, geen uit eten, geen begrip voor mezelf. Een akelige neiging tot verstandig zijn. Er gaat weer water vallen. De vloot of het vlot, al naar gelang de mogelijkheden, komt er weer aan, zoals de Fransen het benoemen. Nattigheid zover als de vooruitzichten reiken. Nieuwe uitdagingen. Zorgen voor morgen.
Het blijft k*tten en kl*ten. Of ik nu trots op mezelf moet zijn of aan het mentale welzijn van mijn persoontje moet twijfelen blijft dubieus. Maar we zouden niet denken of tenminste die activiteit tot het minimum beperken. Een voornemen met een energieverbruik van hier tot Tokio. Andere activiteiten zijn alleen mogelijk als ik op de automatische piloot kan koersen.
Altijd al gewild ... een leven vervuld van wassen, afwassen, poetsen, opruimen, grasmaaien en het stoepje vegen. Nu enkel nog beseffen dat ik in feite, diep, diep van binnen heel gelukkig ben .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten