Het is dat mijn honden en in iets mindere mate de katten niet hier zijn, anders zou ik eigenlijk niks missen op de korte termijn, zeg een week of 8 à 10. Misschien grijp ik eens mis naar een boek of Cd en moet bij plots opwellende behoefte mijn Franse rode wijn kopen .... Meer heimwee-achtigs kan ik ff niet bedenken. Wat ik hier vooral mis, is niet mee te nemen: mijn eigen plek.
Lig ik in Frankrijk uit verveling of ter geestelijke ontspanning soms bij tienen al op bed, lig ik hier vaak eerder dan de Franse kippen op de bedbank om een paar uur voor mezelf te hebben. Gelukkig vriest het niet meer en is zoiets als schrijven geen probleem. Kan in de keuken verder gekakeld worden en hoef ik geen interesse te veinzen. Niet dat ik me daar vaak aan bezondig.
Meer kluizenaar geworden, dan ik al was? Kan eigenlijk niet anders, dan dat al die jaren van een teruggetrokken bestaan zo hun sporen achterlaten. Mensen worden voor mij meer en meer wat muziek al jaren is; achtergrondsvulling. Het kan prettig zijn om ze om je heen te hebben, maar ze moeten niet teveel aandacht opeisen. Voor mij geen cursus "Mahler begrijpen!" Mahler mag blij zijn als ie ooit zover komt, dat hij mijn achtergrond mag inkleuren en moet verder niet mauwen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen anders zou geen sprake zijn van een regel, maar dat heb ik bij de Cd's ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten