Weg!

 In minder dan tien uur ga ik herhalen èn naar ik mag hopen beter doen dan wat zaterdagochtend zo pijnlijk de mist inging. Nog een laatste rondje door mijn ballingsoord. Denk niet dat mijn innerlijke mens nog culinaire geneugten wenst te genieten. Enige aanvulling van het inwendige waterpercentage kan geen kwaad. Non-alcoholisch, anders vallen die laatste 100 km morgen weer vies tegen.

 Het is mooi geweest. Ik ben de drukte om me heen zat. Tijd voor minder menselijke klanken en autolawaai in mijn oren. Geen te pas en onpas geklets. Niet onderling èn niet in de niet meer weg te denken mobiele telefoons. Geen huilende sirenes en al helemaal geen helicopter die niet kan kiezen tussen landen of verder trekken. Wat een pokke herrie. Ik ben toe aan Rust. Groen. Honden. Gras. Tuin. Verkoop. Al zou dat laatste element net wat meer drukte kunnen verdragen... Moet ik dan toch maar een St. Jozef op z'n kop in de grond stoppen? Ik ben inmiddels in staat me vanalles wijs te maken, maar daar hebben we het een ander keertje over.

 Nu gaat het terug de stad in. Terug naar het hotel. Terug naar het vliegveld. Terug naar Frankrijk. Terug naar mijn a.s. vertrek.