Dat katten muizen vangen in alle soorten en maten, die dan in 1 à 3 happen naar binnen werken, soit. Ik ga er niet met mijn neus bovenop zitten, maar ben niet te beroerd om ze met een klopje op de kop te belonen. Vogeltjes ligt iets anders, maar wie ben ik om de natuurlijke selectie van te traag, te uitdagende, te stom etc. tegen te werken. Vogels hebben mogelijkheden zat om niet in de klauwen van een kat terecht te komen. Met mollen werkt dat niet zo, maar zal ik treuren om een hopen-maker minder? Nou, nee. Nadeeltje is, dat die blijkbaar niet smaken en dus na presentatie (kopklopje!) op de deurmat blijven liggen. Ik moet bekennen, het is ook niet mijn favoriete vleessnackje voor tussendoor of als extraatje in de soep.
Het heeft wat slikken gekost, maar het went, zoals alles. Dacht ik. Sindskort weet ik beter. Een van de katten heeft een voorkeur ontwikkeld voor het vangen van ratten, zwarte ratten. Overtreft qua formaat een mol met gemak. Kat super trots. Je hoort het beest al van verre aankomen, als hij er weer een te pakken heeft gekregen. Dat is in zoverre makkelijk, dat ik dan snel de keukendeur kan dichtdoen. Hij loopt er anders zo mee naar binnen. Minder is het, dat hij na verkregen kopklopjes, enige trotse poses en wat rust, de rat werkelijk verorbert. Een bezigheid die meer happen kost dan de 1 à 3 waarmee de muizen richting maag worden gewerkt. Nee, daar is ie wel een half uurtje mee zoet, knarsende en soppende kauwgeluiden incluis. Niet aanbevelingswaardig als je net aangeschoven bent voor een zorgvuldig samengestelde lunch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten