Je kunt dan wel in het moment (willen) leven, met het ontbreken van een zekere routine is iedere bezigheid steeds weer opstarten en dus om dwars te liggen. Het is tijd om te ruimen maar alles in me verzet zich er tegen. Daar mag dan weer doorheen gebroken worden. Zijn het geen beren of bergen dan hou ik intern wel de boot af.
Het is jezelf bij kop en kont pakken en geen discussie dulden. De wereld van HB of het bestaan van kaboutertjes zijn niet-bestaande, gepasseerde stations. Onkruid zou geen probleem zijn als het net zo vanzelfsprekend zou verdwijnen als het verschijnt. Hetzelfde geldt voor vuile vaat of vuile was en ga zo maar door.
Overpeinzingen doen ook geen (af)was. Het is in de benen en aan de slag. Ik blijf een lichte voorkeur houden voor het 'Had ons maar wild gelaten'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten