Ging eergisteren de dorpse stroomvoorziening plat, was het gisteren mijn eigen licht dat uit ging. Ik weet de symptomen inmiddels haarfijn te duiden. Het ene net geconstateerd sloeg de algehele malaise tegen achten toe. Linea recta het bed in gedoken en daar tot vanochtend in gebleven. Koud, alsof ik een inwendige noordpool rijk was. Dat met het bij voortduring dwars liggende hoofd was teveel van het goede.
Terug op temperatuur komen maar vooral toch slapen was de wens, wat niet voor de hand liggend is met een mes in je rechter slaap. Het verhaal met de pijnstillers schiet ondertussen nog steeds niet op. Mezelf in wat best een martelingetje mag heten de slaap in uitgeput. De laatste uren van de nacht diep geslapen. Scheelt een stuk bij het begin van de dag, dat op het hoofd na weer als normaal kon gelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten