Wat kun je van een dag maken, waar je niks op beleeft, enkel doet en daar je aandacht voor verbruikt? Je nergens over verwondert, daar nieteens naar uit kijkt. De blik rust op de einder en het verstand weigert in beweging te komen. Het is niet de wereld die niet prikkelt, het ben ik die ongevoelig is. Rij, wacht, was, kook, surf. Een zombie zou me met een soortgenot verwarren.
De pillen werken de ene keer en dan opeens weer niet. Geen peil op te trekken. Een goede ochtend, een slechte middag en een voorlopig twijfelachtige avond. De maag begint te protesteren. Weer vroeg onder de wol. Naar een droomwereld die ik al weken niet meer herken. Geen gezoek, geen geren, geen parcour, geen horeca, geen doolhoven, geen groot schaligheid. Ik doe maar wat of -vaker- sla het doen en laten van derden gade. Het lijkt vaak op vakantie en dan zit er ineens een rare draai in/aan.
Geen rust, geen onrust. Ik hang wat in het niets. Psychische gewichteloosheid zonder dure tien minuten durende uitstapjes in de ruimte. De dubbeltjes staan te popelen om op hun plekken te vallen. Er wordt een laatste hand aan de baan gelegd. Ex- of implosie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten