Daar was ie dan eindelijk. De klok van tienen gepasseerd. Moet ik nou werkelijk denken, heb ik geloof ik al geschreven, dat die man tot tien uur 's avonds druk is of bedenkt ie zich net voor hij naar bed gaat, dat er nog iets was met een hond in Coves. Hoe het ook zij, punt is, hij heeft ondanks duidelijke positiebepaling per telefoon en aandringen ter plekke weer niks gedaan. Moet ik een revolver tegen zijn hoofd zetten om Sammy uit zijn lijden te verlossen??
Dat lijden heb ik inmiddels tamelijk kunnen temperen, maar hoewel het nog steeds leeft heeft het dier geen leven. Dat ziet een blinde nog, snapt een kind van vier. Maar nee, de vitamine-injectie erin, allerlei geblabla over drie dagen en weg was ie weer. Blijkbaar gelooft hij in wonderen. Volgens mij probeerde hij ook iets van een grapje te maken. Zal vast met goede bdoelingen zijn, maar ik kan hier niks mee en Sammy nog minder.
Met mijn kalmeringsmiddel en een dosis bètablokker is ie rustig. Helaas werkt het niet dodelijk. Dan moet ik 'm de hele doos voeren en dat gaat niet lukken. Weer een nacht in. Het zit mij niet lekker. Wat Sammy's gevoel betreft zal ik maar niet speculeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten