Het graven is begonnen. De dierenarts laat het vandaag afweten. Net een nieuwe schep gekocht. Had er drie toen ik uit Frankrijk deze kant op kwam. De aannemer weet van niks, maar ik weet wel zeker, dat zijn werklui de scheppen in hun algemene gebruikspool van gereedschap hebben laten verdwijnen. Scheppen en kruiwagens zijn bij verbouwingen vogelvrij. Niet dat de rest van het gereedschap er ongeschonden vanaf komt. Spul blijft steevast buiten in de regen liggen en één keer toestemming geven voor gebruik betekent permissie voor altijd, zelfs als daar een winterpauze tussen zit. Maar zover als ik weet, is van de rest weinig verdwenen.
Maar het is niet de aannemer, waar ik mee bezig ben. Ik had gewoon een schep nodig en kon geen van mijn oorspronkelijke drie vinden. Dus de lokale middenstand weer blij gemaakt. Zowaar iets van redelijke kwaliteit kunnen vinden. Zometeen verder met het uitdiepen van Sammy's laatste rustplaats. Zou ik niet vanavond met sociale verplichtingen opgescheept zitten (dank Mariana's werk), had de dierenarts er vandaag een punt achter mogen zetten. Had ie wel moeten komen. Morgen is oké. Een kubieke meter uitgraven doe je tenslotte niet in een paar minuten. Maf gevoel trouwens, zo'n graf terwijl degene, waarvoor het bedoeld is, nog leeft. Volgens mij is alleen je eigen graf delven nog bizarrer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten