Teleurgesteld in het leven? Zoiets dergelijks moet het toch al bijna zijn en ook weer niet. Het veronderstelt namelijk dat ik een beeld gehad moeten hebben bij hoe ik me het leven voorstelde. Dat is maar sporadisch en steeds (zeer) tijdelijk het geval geweest.
Ja, het leven kost moeite. Steeds weer. En nog steeds. Had ik me dat anders bedacht? Dat weet ik niet, had het me wel gewenst, dat het minder zou zijn of in ieder geval worden. Kan zo'n nauwelijks noemenswaardige tegenvaller de boel zo compleet blokkeren? Ik denk het niet. Bovendien komt een deel van die moeite voort uit mijn moeizame omgang met het bestaan. Meer gevolg dus dan oorzaak.
Maar gestel dat het zoiets is als teleurgesteld zijn in het leven, wat is het dan, dat maakt, dat het nu nog steeds voortwoekert?? Wat valt tegen? Wat maakt dat het zo tegenvalt? Wat maakt, dat ik steeds weer terugval, onderuit ga ipv langzaam herstel nu ik eindelijk het leven kan leiden, wat ik 20 jaar geleden had kunnen hebben? De vertraging? Maakt de gevorderde leeftijd, dat me de zin van het meeste inmiddels ontgaat? Klinkt plausibel maar niet overtuigend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten