Rustig de dag uit laten klinken na de voorspelbare dip aan het eind van de middag. Zeker na een dag als vandaag met de inmiddels bijna ongekende fysieke inspanning, verbaast het me niks. Maandag tekeer gegaan met de bosmaaier en vandaag de ene kruiwagen onbruikbare baksteenrestanten na de andere naar buiten gereden. Ik snap werkelijk niet waarom de aannemer dit zootje niet direct met de rest van het puin heeft afgevoerd. Oké er zitten nog goede dwz bruikbare, oude stenen tussen, maar dat zal niet meer dan de helft zijn.
Gelukkig was er gauw iemand geïnteresseerd in het spul en hoef ik strak vrijwel niks definitief af te voeren. Scheelt weer en werkt hier bijna met alles zo. Vreemd is, dat ze bij dat soort overduidelijke zooi nog vragen of ze het mogen hebben. Doen ze bij de rozen van Mariana nooit, voordat ze ze uit de grond rukken. Het zullen vast andere mensen zijn.
Met een beetje goede wil en bijpassend weer zou het stuk morgenmiddag schoon kunnen zijn. Dan wordt het vrijdag graven. Zo masseer ik me de kant op waar niet aan te ontkomen valt. Alsof Sammy meeleest, begint hij net weer de piep-blaffen. Ja jongen, het leven heeft zo zijn eigen spelregels. Bevalt mij ook met regelmaat niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten