Weer een dag bij de lijdensweg van Sammy erbij. Ik weet het ff niet meer. Probeer nog weer iemand in de benen te brengen. Laat ik hopen, dat het Sammy's laatste dag wordt. Ik hoop het voor Sammy maar ook voor mij. De toestand legt volledig beslag op mijn dagen inmiddels. Kan het niet negeren, ook niet voor een paar uren. Heb echter ook geen zin om de hele dag naast 'm te zitten en de zwakker wordende ademhaling maar eindeloos te zien doorgaan. Een mens zouden ze het niet aandoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten