Juni 2017 kan bijna in het grote ronde archief. Een mnd in het teken van Sammy, goede berichten na de bosbranden in Portugal en op de valreep ook goed nieuws uit Utrecht. Verder is de wereld niet vergaan, leef ik nog, weet Europa nog steeds geen afdoende antwoord te verzinnen op de zg. dobbernegers en schiet het formeren in Nederland niet op, omdat men rustig een paar weken op vakantie gaat. Het laatste legt pijnlijk het desinteresse bloot van de zg politieke elite. In een bedrijf met een leidinggeversprobleem de boel een paar weken stilleggen, ik geloof niet, dat je jezelf daarmee een plezier zou doen voor je geloofwaardigheid.
Maar goed, wat is politiek cq regeren meer dan mooi weer spelen van andermans centen? Je wordt nergens persoonlijk op afgerekend. Helaas waait dat inmiddels ook over naar het bedrijfsleven. Van mij mag iedereen zoveel verdienen, als hij de ander(en) weet te verleiden tot betalen. Maar bonussen na wanbeleid, winstdeling bij uitverkoop en ontslagpremies schieten bij mij in het verkeerde keelsgat. Ik maak me er gelukkig niet meer druk om en bovendien, wat heeft het met juni te maken?
Langzaam tijd om ondanks de temperatuur onder het dekbed te kruipen. In juni in slaap vallen. In juli ontwaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten