Een oog dat niet fatsoenlijke open wil, het andere dat traant als een kraan, een brandende strot en een neus die de snotstroom niet aankan. Nee, ik heb het ff niet over Sammy, die piept stug door, maar over mezelf. Lang leve het voorjaar. Lang leve de natuur. Geef mij maar een huisje hoog in de bergen aan zee. Het zijn maar dagen op een jaar en op die dagen slechts uren, maar dan is de overlast van de allergie(ën) erger dan regen. Dat zegt genoeg, lijkt me.
Update: Wat doe je dan .... dan kruip je terug in bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten