Ff de teugels laten vieren. De drie dagen pauze zijn om. De realiteit dringt zich weer in het zicht. Sammy ligt nog steeds te liggen en Katrien komt alleen met hulp omhoog. Wat mogelijk was is gedaan, alleen al door de bemoeienis van drie verschillende dierenartsen (DA's). Niet nog drie dagen vitamines. Niet weer afwachten. Niet weer jezelf voor de gek proberen te houden. Ze hebben het gehad. Niet qua longen, nieren en hart maar qua loopgestel. Ik ben niet van plan ze overal heen te dragen. Ook niet als ik het zou kunnen. En het verschonen ben ik ook een beetje zat. Het is een detail maar weegt wel mee.
Vandaag eerst Mariana overtuigen en morgen de dierenarts. En dan wil ik zaterdag of liever zondagochtend de tijd hebben om op een fatsoenlijke manier afscheid te nemen. Druk weekend, dus weer niet de goede timing. Maar komen deze dingen ooit op een gewenste moment?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten