Ontwaakt met de vrees dat mijn lijf vandaag het fatsoenlijk functioneren zou weigeren. Dat valt een uurtje of wat later gelukkig enorm mee. Beetje stijfjes aan de achterkant en een paar onwillige spieren en protesterende pezen in mijn armen. Geen reden voor een herstelpauze. Gewoon door vandaag. Stenen stapelen.
Het doet me denken aan Utrecht. Pallets vol bijzondere bakstenen kwamen daar uit de opengebroken vloeren (klein en deels geel) en neergehaald muren (plat en groot). Mn de vloer bleek uit meerdere lagen te bestaan. Tweemaal baksteen en een toplaag van cement/beton. Alles muv de toplaag netjes schoongemaakt en op pallets in de kelder opgeslagen. Ruimte zat tenslotte. Die zouden we ongetwijfeld nog gaan gebruiken. Wat er mee gebeurd is, mag joost weten. Vast verpatst door de ARM. Mee naar Frankrijk nemen was onzin. Dat is wel met de overgebleven vloerdelen gebeurd en die zijn hier weer tot een tafel verwerkt.
De herinnering aan Utrecht krijgt meer en meer romantische kantjes. Is dat de vertekening door de jaren heen of weet je na alle opgedane ervaring dingen beter op waarde te schatten. Achteraf. Daar heb je natuurlijk niet zoveel aan, maar daar aan de Gracht in Utrecht was zo verkeerd nog niet. Frankrijk leek beter en is dat niet geworden. Niet dat ik nu in Roemenië op de blaren zit. En hoe had mijn leven er uitgezien als we Utrecht niet hadden verlaten? Daar kun je een paar bomen over opzetten. Ander keertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten