Vorig week zondag:
"De tuin glipt me uit de handen, als ik niet oppas. Het negatieve krijgt de overhand. Actie, activiteit is gewenst."
Vandaag:
"Zenuwachtig wakker. Waarom?
Het is laat. Half negen. En akelig stil.
Mistig hoofd. Drukke darmen. Moe.
Uitzichtsloos. Zinloos. Hopeloos.
Zondagmorgen.
Sammy, Katrien en dan ik. Wordt dat de volgorde?
Stijf. Onwillige rug. Benen van lood.
De Koekoek in de verte.
Het leven op z'n smalst.
Aarzelend begin. Confronterend.
Ik, verloren in mezelf."
Ondanks een hoop activiteit kan ik niet zeggen, dat het de goede kant opgaat. Weinig stimulerende ondersteuning. Sammy gaat weer tekeer en Katrien ligt er -zoals altijd- voor lijk bij. Gisteravond laat kwam de dierenarts nog langs. Ruim na negenen is ook na zessen natuurlijk. Helaas was Mariana net weg en geen fatsoenlijk gesprek mogelijk. Vitamine-injecties gezet. Vandaag komt ie weer. Drie dagen gaat ie dat doen, als ik goed begrepen heb. Moet dat werken? Wat vitamines na ruim twee weken bewegingsloos liggen? Wat er alleen al aan spiermassa is verdwenen.
Vanavond zal Mariana erbij zijn en dan wil ik antwoord op drie vragen. Denkt ie werkelijk dat dit gaat werken? Zo ja, hoelang gaat dat duren en wanneer zouden de eerste resultaten zichtbaar moeten zijn? En dan graag 3 concrete antwoorden en geen misschien, mogelijk en een hoop ge-maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten