Een aangenaam rustige dag met een onaangename verstoring. Vervelend iets, heel vervelend maar helaas weinig aan te doen. Een paar weken geleden hebben een stel onverlaten een aantal ruitjes van een kandelaar of kaarsenhouder (Hoe noem je zoiets?), o ja, lantaarn gemold en vandaag bleek, dat ze ook de tweede lantaarn onder handen hebben genomen. Notabene een cm dik glas, de maker had de kans op breuk al verkleind, maar desondanks niet hufterproof.
Wat daar de lol van is, moet je mij niet vragen. Ik zou niet op het idee komen en iemand als Mariana al helemaal niet. Helaas lopen er ook andere mensen rond. Pubers neem ik haast aan, maar zoiets gebeurd natuurlijk zelden met publiek.
Met een vooruitziende blik hadden we al meer vervangende exemparen besteld, dan de vorige keer kapot waren geslagen. Ik had ze liever ongebruik in een la zien verdwijnen. Zo'n tweede keer maakt de kans groot, dat het hier niet bij zal blijven. Toch hoop ik niet, dat we vaste klant van de glasboer worden en de onverlaten in de nabije toekomst de lol aan het stukslaan van lantaarnruitjes verliezen. En vooral hun verkeerde lusten niet op andere delen van het graf van Mariana's ouders gaan lopen botvieren. Misschien is het beter, dat niet eens te denken. Zou Mariana geen goed doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten