Na een onverwachts voorvarende start (06:00) had Prada vandaag geen zin om te luisteren. Een meerdere dagen oud kadaver in de huidige weersomstandigheden valt voor honden in de categorie delicatesse. Eenmaal gevonden (een paar dagen geleden al) hoef je je geen illusies te maken, dat ze het zullen vergeten. Hondstrouw iedere dag weer die kant op. Lekker dat mensen zo'n dood schaap stomweg in de berm mieteren. Zelfs ik ruik het van tientallen meters afstand.
Qua wandelroute is de plek bovendien niet te vermijden. De afgelopen dagen was er nog enige bereidwilligheid om te luisteren. Vandaag kon ik het helemaal vergeten. Niet komen als ik roep, wel komen en weer teruggaan, meelopen en in een grote bocht terugkeren naar de rotzooi, etc. Mijn geduld werd op de proef gesteld en -erger- een hoop heen en weer geloop extra en de tijd, die ik voorlag op gisteren mooi verloren.
Een uur eerder op en geen minuut sneller in de tuin aan de slag. En dan kijkt Prada je met van die ogen aan, waardoor zelfs beton zou smelten. Ondeugd! Er zullen nog wel meer momenten komen, dat ik haar het liefst eens goed door elkaar zou willen rammelen. Hopelijk dan wel op tijden, dat het me beter uitkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten