Een hangerige dag. Het wil maar niet opgang komen. Wat ik aanpak werkt niet. Doe ik niks slaan mijn gedachten de verkeerde richting in. Misschien het doelloos voorthobbelen accepteren? Weinig keus. Dag is bijna voorbij. Morgen gloort als alternatief. Toch zonde. Niet zozeer van de dag of wat niet gedaan is, als wel het stokken van de vaart, die in de bezigheden was gekomen. Het zijn wel grote omslagen op deze wijze. Bijna een alles-of-niets benadering. Hollen of stlstaan. Uit je dak gaan of in de put zitten.
Gelukkig is het vooral van praktisch doenerige aard. Het emotionele speelveld blijft redelijk egaal. Af en toe poppen de doodsgedachten op, maar het leidt niet tot blijvende verstoring. Doe ik daar iets voor? Nee, ik vergeet het gewoon steeds weer. Het lijkt erop alsof het interesse in het onontwijkbare tanende is, maar zelfs met die vrg hou ik me nauwelijks bezig. Beetje de kop in het zand steken, maar als het werkt wat is er dan te klagen?
Oooooo, zat, maar niet over dit deel van het verhaal. En de rest komt successievelijk aan de beurt als het voldoende stoort. Geen behoefte om in deze vooruit te lopen op de feiten. Is ook wel anders geweest. Ik ga er ècht op vooruit. Al moet ik steeds omkijken om iets van een resultaat te herkennen. Vandaag dus ff niet. Dat heet een pas op de plaats maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten