Een perfecte dag zou je denken, niet? Maar ook aan perfecte dagen valt het een en ander op te merken. Zeker als je ruimschoots de gelegenheid heb om daar je gedachten over te laten gaan. Wat mis ik op zo'n dag als vandaag? De krant. Ja en Nee. De actualiteit heb ik al via het internet binnen gekregen. Dat is het niet. Het gaat om het moment. Om de behoefte de in woorden gevatte gedachten van anderen in me op te nemen en te herkauwen. Een beetje de benzine voor mijn geestelijke motor.
Een boek kan ook. Maar dat vergt meer, langere gelegenheden en minder concrete betrokkenheid. Bij Trump twijfel ik inmiddels wel een beetje aan z'n geestelijke vermogen, maar de Amerikanen hebben gekregen wat ze verdienen. Poetin volg ik met argwaan en van het formele Europa krijg ik iedere keer weer acute buikpijn. Soms denk ik, dat ik toch maar 'ns voor de krant moet gaan betalen. Dan kun je tenminste ook die artikelen lezen waar het moment van vandaag niet het doorslaggevende feit is zo'n beetje als bij de FAS.
Maar dan bekijk ik weer een paar dagen de titels van de artikelen achter het betaalslot en bespaar me een deceptie. Ik hou het op de FAS of misschien ooit een andere uitvoering in de overtuiging, dat wat van belang of bewezen interessant is, altijd wel overal in opduikt en dan niet in de irritante "Vijf vragen, redenen cq oorzaken"- artikelen waar de VK tegenwoordig mee gevuld wordt. Misschien ga ik wel weer Engels lezen. Je weet het nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten