Valt er over winkelen te verhalen? Nauwelijks. Ook na de herstart was een groot deel van de winkels nog gesloten. Ergens na eenen begon de stad een beetje leven te vertonen. Mariana liet haar ogen in de modezaken weemoedig langs de kleurrijke rekken glijden om hier en daar een zwart tenuetje uit het rek te trekken. De weerstand tegen het volledige gebrek aan kleur in haar huidige garderobe wringt steeds meer, maar verder dan donkerblauw durft ze nog niet te kijken.
Ik kan nauwelijks geloven, dat mensen er een probleem van zouden maken als Mariana het zwart langzaam zou vervangen door andere kleuren, als ze niet direct van de creaties zouden spatten. Mariana is daar blijkbaar niet zo van overtuigd. Desondanks wel blijven kijken naar het aanbod, dat dus niet voor je weggelegd is. Bijna masochisme.
Een groot deel van de middag in de Bijenkorf rond gehangen. Mn de afdeling met servies en keukengereedschap is een lust voor het oog. Je zou zonder problemen een keer per jaar en misschien wel vaker je hele keuken- en kookgerei, bestek, glazen en servies kunnen vernieuwen. Of dat een behoefte bevredigd, weet ik niet. Ongeacht wat je aanschaft, je weet dat er nog vele andere alternatieven zijn. Alternatieven die je, tenminste ik, ook best voor deel zou willen hebben. Niet zozeer voor het functionele meer banaal voor de heb. Dat heb ik nauwelijks bij andere zaken. Niet bij auto's, kleren, boeken, muziek of klusgereedschap. Ken het alleen van knuffels. Daar moet ik ook gewoon niet naar kijken, heb ik er ook geen last van, dat ik het niet bezit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten