Ai, ai. Een rimpelloze voortgang op de ingeslagen, goedvoelende weg veroorzaakt elders de neiging stokken tussen mijn spaken te steken. Beetje flauw. Is ook niet echt gelukt, maar een beroerde nacht heeft het wel opgeleverd en verkrampt ben ik deels nog, ondanks dat ik vrijwel direct naar de zware middelen heb gegrepen.
Nwe elementen in een in principe bekende procedure. Dus opnieuw inschatten wat ik er mee moet of niet. Niet prettig. Neem je het risico om voor een futiliteit de eerste hulp in de benen te brengen of zelfs een ambulance voor te laten rijden of om voor iets dat wel hout snijdt te laat te reageren? Klinkt heftig en zo voelde het ook even aan, maar het ontbrak aan overtuigingskracht. Dus de aanzwellende paniek de kop ingedrukt en gelukkig redelijk snel in slaap gevallen.
Van mij hoef dit geen vast nummer te worden. Laat ik hopen, dat het een oorzaak had, die niet zo gauw zal terugkeren. Iets met verkeerd liggen, of zo. Ik begon net een beetje aan de min of meer probleemloze nachten te wennen. Tussenstop_1, tussenstop_2 .... ochtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten