Gedaan wat gedaan moest worden. Straks de was nog op hangen en dan ben ik ongetwijfeld zo tevreden met mezelf, dat ik de avond dansend doorbreng in afwachting van wat de dag van morgen mij gaat opleggen. Nederige gehoorzaamheid aan nooit gewenste omstandigheden. Geloof je het zelf?
Haat bedekt door de mantel der liefde? Nee, het is geen haat. Het past gewoon niet. Dingen moeten als ik er geen zin in heb, en heb ik er zin in, is er teveel om uit te kiezen. Waarom loop ik bijv. wel tweemaal per dag zonder mokken met de honden en krijg ik iets bokkigs, als iedere dag de afwas en ander huishoudelijk gedoe op me wacht? Heb ik het niet eens over stoffen of ramen lappen. Dat staat inmiddels zover van mijn bed, dat ik er geen problemen meer mee heb. Daar bepaal ik het ritme.
Dat is dus het lullige. Die dingen, waar je niet om vraagt, maar je ook niet kunt negeren. Wanneer is dat hinderlijk geworden? En vooral waarom? Laat ik me niet verleiden tot dit soort vragen. Het lost niks op. Het voor lief nemen, is ook niet alles, maar het lost tenminst de rommel op. Mijn hobby zal het niet meer worden, maar het ontkennen heeft ook niet het gewenste resultaat opgeleverd. Eindelijk een beetje realiteitszin?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten