Je zult goede herinneringen op willen halen met mensen, waar je met plezier en ook dankbaarheid aan terugdenkt. Je belt de mensen dagen vooraf, dat je binnenkort in de buurt bent en je hen graag zou willen ontmoeten. Je wordt gevraagd opnieuw te bellen, als je in Utrecht bent. Je doet dat en dan krijg je een reactie aan de telefoon, die niet anders omschreven kan worden als "Wat môt je?".
Wat jou leuk lijkt, blijkt, gezien de reactie, eerder vervelend dan een aangenaam vooruitzicht voor hen, die je zien en spreken wilt. Eerst de man, in Utrecht de vrouw aan de lijn. Andere persoon maar absoluut geen verrassing, blijschap of interesse. Geen "Gut, wat leuk." Of een "Hoe gaat het tegenwordig met jou?", "Wat doe je" of enig andere enthousiast geïnteresseerde reactie. Zelfs als je geen oren naar het voorstel hebt, kun je dit stukken netter afhandelen. Dit was gewoon onbeschoft.
Dan ga je toch bijna aan jezelf twijfelen en je vragen wat je verkeerd hebt gedaan. Zo ook Mariana dus. Gelukkig vond ze een paar uur later een andere persoon uit haar ' Nederlandse' tijd, die een beetje normaler reageerde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten