Twee dagen fysieke werk en er protesteren spieren, waarvan ik het bestaan was vergeten. En moe. voor de afwisseling moe met reden. Conditie of beter het gebrek aan? Leeftijd cq het teveel ervan? Het zal vast iets van een combinatie zijn. Voelt niet onprettig aan, maar wanneer ben ik ooit moe van werken geweest? Misschien net als nu ergens in het recente verleden, maar daarvoor? Ach, je pufte eens, nam iets tegen de dorst en ging verder met wat anders. Had ik dat gisteren gedaan, had je me vandaag bij ekaar kunnen vegen.
'Uitgeslapen' dus maar. Half zeven voor het eerste wakker. Nog even achterovergeleund en toen was het voorbij achten en wilden die oogleden nog steeds niet omhoog. Op de ronde met de honden de rest van het ontwaken afgewerkt.
Gelukkig geen al te dwarse Prada. Dame weet verdomd goed, dat ze iets doet, waar ik niet blij van wordt. Het schaap is gelukkig bijna verdwenen. De kop met hoorns ligt een beetje bizar te wezen in de wei en links en rechts nog wat lichaamsdelen of wat ervan over is. Dat is het enige voordeel van al die loslopende honden met of zonder eigenaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten