Ontbijten en pleite! Nog ff zien dat alle aanschaffen in de auto passen. Freudiaanse verschrijving. Maak er koffer van. Terugreis. Vroeg me vanochtend, zonet dus, af of dit de eerste keer is, dat ik in Utrecht (of überhaupt op reis?) ben zonder last van paniekachtige toestanden en/of ongewenste nachtelijke taferelen. Zou kunnen. En dat zelfs na zo'n avond als die van gisteren. Gezellig maar ook beladen.
Onvoorstelbaar hoelang gebeurtenissen, die er in je leven ingehakt hebben, kunnen blijven nadreunen. Ik heb het vast al vaker geconstateerd. Op een paar mndn na 10 jaar na het plotselinge overlijden van Yoland en nog steeds zijn er onderdelen, die net weer een beetje zoals vooraf functioneren. Alsof je het eeuwige leven hebt, wat toch echt niet het geval is.
Nooit eerder bij stilgestaan, maar nu weer terug naar het Roemeense platteland en afwachten of mensen als mijn moeder en Frank er bij het volgende bezoek nog zijn. Heb hen niet voor niks bewust opgezocht. Nu uitkijken, dat ik de rest niet ga verwaarlozen. Sowieso deze keer eerder tijd tekort dan dat ik reikhalzend uitkijk naar mijn terugkeer. Gaat het ook eindelijk lukken met de innerlijke rust?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten