De avonden langer, de ochtenden vroeger .... Zou het? Zou het werkelijk? Nog een beetje sturen in de activiteiten en dan zijn we er weer. Terug naar waar een jaar of tien geleden de klad in is gekomen. Van overleven naar leven. Het zijn aantrekkelijke maar gevaarlijke gedachten. Voor mij een beloning. Voor het noodlot een uitnodiging. Laten de omstandigheden voor de afwisseling eens geen gebruik maken van de geboden mogelijkheden om mijn weg terug te frustreren. Het zou kunnen, zelfs fijn zijn, maar eerst zien, voordat ik het geloof.
Een zekere ontspanning is merkbaar. Ik betrapt me soms zelfs op niet ter zake doende gedachten. Maar voordat de focus van het doorgaan af kan, zijn we vast een tijdje verder. Teugels laten vieren ipv vallen. Het idee grenst aan het onwaarschijnlijke.
Als het zijn het komen kan ontslaan van z'n trouwe dienst. Het willen en het moeten niet steeds weer met elkaar in de clinch liggen en ik me wentel in het kunnen. Soort van Pasen en Pinksteren op één dag terwijl het zwart sneeuwt. Zo onwerkelijk voelt het aan. Misschien is dat wel de bevestiging, dat het echt staat te gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten