Thuis en het (be)valt goed. Toch bij tienen voordat we de auto voor de deur neerzette. De oppas, vriendin van Mariana, zat buiten op de bank te wachten. Niet de hele avond natuurlijk. Dat is wel het voordeel van al dat mobiele belverkeer. De zooi uitgeladen en me een bier gegund. Onvoorstelbaar het gewicht van de grote koffer. Al die kilo's tulpenbollen, boeken en beddengoed tikt aardig aan.
Eigen vervoer is voor dit soort uitstapjes toch moeilijk te vervangen. Tussen je eigen vier wielen verstouw je probleemloos 300-400 kilo. Nu was het behelpen met die ene extra koffer, die wonderwel net onder de toegestane 32 kilo bleef. Je zou er zo een bla-bla verhaal omheen kunnen verzinnen, dat je het aanvoelde of een stem hoorde, die je vroeg of dit alles niet al meer dan genoeg was, etc. Eéntiende van wat gekund had!
Volgend jaar misschien. Het lijkt erop, dat hier ter plekke alles goed is gegaan. Dat biedt perspectief richting een reislustige toekomst. De komende weken zien welke kant het opgaat met Katrien. Zou prettig zijn, als ik haar weer iets meer in de benen krijg. Haar 'over' augustus heen weet te tillen en dan mag ze rustig vertrekken of de winter door. Iets wat ik haar eigenlijk niet meer zie doen, misschien zelfs niet meer moet aandoen. Maar dat zijn niet de zorgen voor het moment. Moe. Bed. Op naar de dag van morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten