Komkommertijd in het peloton? Het gaat stil worden, als het leven aan deze kant opgevuld wordt met 'normale' bezigheden. Mezelf de tijd niet gunnen in de ochtend, geen tijd hebben in middag en geen puf meer in de avond. Fysiek afzien levert bovendien minder schrijfwaardigs op dan mentaal geploeter.
Maar dagen als gisteren zie ik geen gemeengoed meer worden. Die tijd heb ik achter me gelaten en dat bewust ook. Het had niet hoeven doorslaan naar een extreme vorm van het tegenovergestelde. Dus als dit een aanzet tot een zekere mate van correctie is, dan is dat enkel toe te juichen. Die paar uurtjes klussen per dag zijn in diverse opzichten welkom. Een beetje bezig zijn heeft, ondanks alle opstartenergie die het vaak kost, meestal een stimulerend of tenminste een bevredigend effect. Meestal, hè. Niet altijd. Alles met mate, ook niksdoen heeft bestaansrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten