Gezien de leuke dingen waar ik allemaal mee bezig ben en de omstandigheden, die hun plek lijken te kennen, zou enig uitbundigheid niet vreemd zijn. Mooi niet, echter. Er is eerder sprake van terughoudendheid. Het soort van 'eerst zien en dan geloven' gemixt met 'wat heb ik me nu weer op de hals gehaald.'
Het gevoel waar ik wel vaker last van heb, als ik iets heb bedacht en dat er spontaan uitflap ipv eerst in alle rust de voor- en nadelen af te wegen en te bedenken of ik er na die weegpartij nog wel iets mee wil. En natuurlijk zijn er dan altijd anderen bij betrokken, want als het enkel mezelf betreft, kan ik voorstellen met hetzelfde gemak intrekken als ik ze doe.
Het bedachtzame moet vast de overgeslagen stap van het wikken en wegen compenseren. Benieuwd hoe dat gaat aflopen. Eerst vandaag maar eens spijkers met koppen slaan en de weg terug definitief afsluiten. En dan zien of het blaren worden, waar ik op moet gaan zitten. Op stap 'en groupe' en de lui nog zelf uitnodigen ook. Hoe stom kun je zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten