Het lijkt erop alsof ik meer en meer vrede heb met mijn bestaan en vooral het leven in zijn algemeenheid. Gaan we ons na tien jaar weer verzoenen met het leven? Ik denk, dat ik dat wel mag stellen. Al blijft het iets met een slag om de arm.
Tien jaar! Een lange weg te gaan geweest. Een hoop veranderd. Een hoop verloren. Een hoop weggedaan. Het meeste vernieuwd. Veel geworsteld. Nog meer verbaasd. Rondjes gelopen. Vaak opnieuw begonnen. Etc.
Is het dat waard geweest? Een onmogelijk te beantwoorden vrg. Voor de plek waar en de persoon waarmee ik nu ben zeker. Voor het leven sec vraag ik het me af. Qua balans van energie en middelen is het een dure grap geweest. Armer, ouder, minder mobiel, minder onbevangen, angstiger, enerzijds gevoeliger anderszijds afgestompt om een paar zaken te benoemen.
Benieuwd welke draai(en) me nog te wachten staat/staan, maar niet heus. Doe mij vanaf nu maar dat al vaker aan gerefereerde voortkabbelen, die basissaaiheid, dan zorg ik zelf wel voor vuurwerk op zijn tijd. Net als alles kun je dat beter niet aan anderen en zeker niet de omstandigheden overlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten