Ja, laten we het nog eens over het leven hebben. Die rare toestand waar je ongevraagd in geworpen wordt, er vervolgens in moet groeien, waarna het zoeken en proberen kan beginnen en tegen de tijd, dat je eindelijk weet wat je zou willen, zo het al/nog zou kunnen, is het alweer bijna voorbij. En dan kijk ik naar Sissi, die ligt doorgemoedeerd te slapen voor de uitlaat van laptopventilatie.
Dan doen we als mens toch een hoop verkeerd. Mogen we wel gigantisch lang en redelijk gezond leven, onszelf verheven voelen boven het collega-beestenvolk, technische hoogstandjes afleveren en wetenschappelijk het leven bijna compleet onder controle hebben, we hebben er een hoop voor ingeleverd.
Daar zijn duizende jaren overheen gegaan, maar eigenlijk komt het neer op het voorstel van de duivel: ik geef jouw leven, jij geeft mij jouw ziel. Alleen dan niet zo instant maar sluipenderwijs. Zo sluipenderwijs dat je niet terug zou willen, al zou het kunnen. Verdoemd of vervloekt zo je wilt tot een weg waar keren geen optie is. Door op een weg van steeds meer van minder. Door tot alles van niets?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten