Een paar mndn geleden liep de hond nog voor eigen rekening over de velden. Ergens in de tijd heeft hij zich bedacht, dat ik wel aardig was, tenminste qua voedselvoorziening en is meer en meer gebleven. Volgens mij is ie opgegroeid in een omgeving met mensen. Z'n enthousiasme, aanhankelijkheid, knuffelbaarheid, etc. zijn niet van het gemiddelde niveau, zoals je dat bij semi-wilde honden tegenkomt. Het meeste blaft voornamelijk, komt pas (sneaky) directerbij, als je ze de rug toekeert en de nodige zijn ronduit aggressief. Begrijpelijk maar onhandig qua handelbaarheid.
Neem Lady, de moeder met de jongen. Aanraken zit er na al die mndn voeren nog steeds vrijwel niet in. Naar andere honden is ze zeer duidelijk. Die worden of op de rug gelegd of krijgen haar dreigende outfit incl. geluid gepresenteerd. Geen dame dus om zonder handschoenen aan te pakken. Ik was vanavond dan ook ronduit verbaasd, dat ze voor de poort stond, toen ik met de honden wilde gaan lopen. Niks wachten en meelopen. Nee, honger en halen!
Maar inmiddels ligt de aanloper dus met een geopereerde darm aan het infuus in Sibiu. Halfwerk is nooit een goed idee en werkt dus ook bij dit soort honden niet. Je houdt ze of bewust op afstand of laat ze toe met alle consequenties en mn verantwoordelijkheden vandien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten