Mijn grijze massa protesteert. Ook die wil zondagsrust. Statistische bespiegelingen niet voor de lunch. Zeker niet na een dergelijk dankbaar diepe nacht als de voorafgaande. Ja, over de nachten de laatste tijd weinig te klagen. Maak met grote regelmaat 2-uurs sessies, maar de wakkerligtijd tussendoor is verwaarloosbaar. Anders werkt het met het ontwaken.
Iedere ochtend weer dat katerige begin. Na een fles wijn, een paar biertjes en een borrel zou ik zeggen "Soit, niet meer wat het geweest is, maar oké." Het waren gisteren echter slechts 3 glazen wijn en een Duvel, waarvan een glas wijn met de lunch. Dat zijn toch bijna geheelonthoudersaantallen.
En dan toch met die vermeende spijker in je kop de ochtend tegemoet treden. Het houdt geen uren aan, belemmert me niet in mijn bezig zijn en nodigt zeker niet uit tot een therapeutische versnapering. Desalniettemin spring ik 's ochtends niet fris, fruitig en fit het nieuwe bed uit. Eenmaal buiten en in beweging verdwijnt de grauwsluier gaandeweg en achter de laptop verdwijnen ook de laatste dotten wat. Mag hopen, dat dit niet ook onder categorie "Leeftijd" valt. Waar je niet allemaal mee moeten leren leven, als je niet zoveel leven meer hebt om te leren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten