Zenuwachtig, opgejaagd en verkrampt. Waar haal ik het vandaan? Zaterdag ergens begonnen en het wil nog steeds niet oprotten. Geen Bungee-jump op het programma, hoef niet met een glazen lift aan de buitenkant van een flatgebouw 50 verdiepingen omhoog en ook niet of met de auto over de onmogelijkheid van Millau te rijden. En toch, toch zit ik meer klem dan ik ooit voor welke door mezelf gemaakte berg ooit heb gezeten. En dat niet voor de eerste keer. Het komt en het gaat. Het geeft geen baat. Het pint me vast en het laat geesten uit flessen, die zelf eigenlijk ook niet weten, wat ze met hun verkregen vrijheid aanmoeten.
Hoelang gaat het deze keer duren? En interessanter: Wat is de oorzaak? Wat kan ik er tegen doen? En liefst van alles: Hoe kan ik het voorkomen?
Alweer de nodige weken niet bezig geweest met bewuste rustmomenten en zoiets als ontspannen. Afgezien van het uur op vrijdag dan, maar dat is niet geheel vergelijkbaar. Maar zou het daar aan liggen? Het zou kunnen, maar zo kan ik nog een paar dozijn andere mogelijkheden aandragen, combinaties daar gelaten. Iets verkeerds gegeten? Lijkt me stug. Zover ik weet loop ik niets te ontwijken. Waar moet ik het zoeken? Het klinkt me niet voor de handliggend in de oren, maar zelfs willekeur kun je niet uitsluiten. Misschien maar gewoon niet mee bezig zijn? Zou dat kunnen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten