De opmars is ook vandaag niet gestuit. Het normale leven hervindt zijn patroon, nou ja patronen. Ik streef naar eenvoud, maar in één patroontje is mijn leven niet te vangen. Nooit geweest en nog steeds niet. Er ontstaat iets van een zekere prettige voorspelbaarheid. Laat ik het woord 'controle' niet gebruiken. Ik kan weer een beetje aan op mezelf. Niet verkeerd. Ik bedenk me iets en doe het binnen een paar dagen ipv weken of mndn.
Het is allemaal nog prilletjes, dus nog maar niet van de daken schreeuwen, maar het geeft hoop en sterker nog, een goed gevoel. Zo lekker verder klooien. Beetje bloggen, beetje koken, beetje klussen, beetje slapen, beetje lanterfanten, beetje niksen. Dus eigenlijk wat ik in meer of mindere mate al ruim een jaar doe, maar dan zonder aannemer, tuin en 101 zaken, die ik in de gaten moeten houden en (bij)sturen. Verder niet teveel bezig zijn met gedachten, waar ik niks mee wil. Ze geen kans geven om op te ploppen. Zoiets als regen tegen houden of de winter ontkennen, maar toch.
Het hobbelt nu tenminste voort, waar het voorheen voornamelijk stokte. Kom vandaag niet eens aan lezen toe en lig daar (nog) niet wakker van. Dat de dagen elkaars voorbeeld mogen volgen en proberen te verbeteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten