"Bij de geschutstellingen van de artilleriebatterij zat Darenski somber ineengedoken op een kist met granaten en luisterde naar het gesprek van twee soldaten, die onder hun uniformjassen naast de wapens lagen. (...) De soldaten trokken gelukzalig aan hun shagjes en lieten warme rookwolken ontsnappen.
Het waren duidelijk twee vrienden, verbonden door het gevoel dat echte vriendschap kenmerkt: het vertrouwen dat elk onbenullig voorval in het leven van de een altijd interessant en belangwekkend is voor de ander."
Een passage uit Leven & Lot die me door het hoofd blijft spelen. Als dat de definitie van echte vriendschap is, dan heb ik die nooit gekend èn nooit opgezocht. Ik val mezelf -als het ff kan- nieteens lastig met onbenulligheden, laat staan derden en dan ook nog het idee hebben, dat ze 'interessant en belangwekkend' zijn. Dan schort er naar mijn mening ergens iets en niet zo'n beetje ook. Maar het verklaart ook een hoop onverklaarbaar geouwehoer, waar ik me zo door de jaren heen over verwonderd heb bij anderen. Zo maak je van niets iets. Dat met een scheut empathie overgoten en op smaak gebracht met grenzenloos begrip en je krijgt de tuttige wereldvreemdheid van vandaag de dag.
Niet dat ik geen onbenulligheden gedeeld heb. O, zat. Maar niet met vrienden, hooguit met bekenden en hoe vager hoe groter de kans daarop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten