Wat moet ik nu met de avond? Geen Stanlingard meer. Geen Duitse of Russische kampbelevingen. Geen zwaar tobbende mensen en rigoreuze regimes. Geen oorlogshandelingen onderbroken door de jacht op luizen. Geen virtuoze taalstromen. Afscheid nemen en opnieuw beginnen. Schakelen. Een oud thema.
Was er nog ander licht geweest dan het licht, dat ik net gerealiseerd heb, zou ik zelfs doorgewerkt hebben, denk ik, aan de installatie van de entree-kamer. Geen verkeerd teken. Doet me denken aan de lange klusavonden aan de OudeGracht. Grolsch-beugel onder handbereik en maar slopen dan wel opbouwen. Tot het grove werk heb ik me hier niet laten verleiden. Misschien komt het er in de afronding nog van, maar qua woon- en gastenhuis is het zware werk door derden gedaan.
De aannemer dacht me onlangs een plezier te doen door iemand aan te bieden bij het gepiel met de electra, waar ik nu mee bezig ben. Dat heb ik maar laten zitten. Ik snap dat die mensen wat extra's kunnen gebruiken tijdens de winterstop, maar toch. Even in de verleiding geweest om uit te leggen, dat ik liever in mijn eentje werk, maar het vervolgens bij een "Nu niet" gelaten. De hele lol van het moment is, dat ik alles zelf bepaal. Wat ik doe, wanneer ik het doe en de manier waarop ik het doe. Er zijn een paar mensen, eigenlijk maar één iemand, waarmee ik nu zou kunnen samenwerken en zelfs daar verlang ik niet naar. Ik en mezelf, het best denkbare team.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten