Het gordijnenleed is bijna geleden. Hardnekkig pushende verkoper en een twijfelende klant. Een gevaarlijke combinatie. Dan komt mijn functie mooi uit de verf en stuur ik het proces met blikken, grimassen en een enkele opmerking. De aanzet was al overdadig, noem het neo-barok, maar meer is het niet geworden. Minder ook niet. Een hoop meters stof teveel, kwastjes en andere tierlantijtjes. En dat niet alleen voor de ramen maar ook bij de entree van de badkamer èn aan het hoofdeinde van het bed. Nu hoeven we niet meer de duurdere hotels op te zoeken voor de speciale slaapbeleving. De overdaad schaadt thuis al.
Soit, als je de vrije hand geeft, moet je ook bereid zijn de consequenties te slkken. Binnen grenzen, dat heet. Dus alle verdere aanpassingen met een 'Daar denken we over na'. afgeketst. Er moet wel een beetje evenwicht tussen de zeer uiteenlopende smaken gerealiseerd worden anders is iedere kamer op zich weer een schok. Of van opluchting of van schrik.
Maar het manneke bleef maar duwen. Je kunt het ook overdrijven. De eetkamerstoelen hadden we al toegezegd maar mijn boekenrek ga ik echt niet vervangen door van die nepkasten met een paar planken, lades en een paar kastdeurtjes. Ook niet als ze perfect op maat gemaakt kunnen worden. En nee, in mijn kamer ook geen slaapbank, zelfs als het géén Chesterfield is. Ik heb mijn eigen smaak èn vormgevingscapaciteiten. Nee, dank je, dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten