Moe, maar deze ene moet nog. Het is het muntje, dat je in de fontein/rivier flikkert in de hoop, dat de onzin, die je verteld is, een kern van waarheid bevat. Verder niet interessant. Een voorzet, door de rest van 2017 te volgen als goed voorbeeld. Laat 2017 het jaar worden van de terugkerende rust, van het hervinden van kalm kabbelende wateren. Niet te kalm natuurlijk, maar kalm op de gewenste wijze en bijpassende momenten.
De rust om na het uitlaten van de honden voor de poort te staan en de lege dorpstraat in beide richtingen af te kijken zonder enige bedoeling of verwachting. De rust voor blog, krant en koken. Voor tuin en klussen. Voor mezelf en de ander. Voor Coves en de rest van Europa. Voor steden en tussenliggende streken. Voor opborrelende ideeën en confronterende meningen. Voor boeken, plaatjes en weldadige tonen. Voor van alles en als het ff kan net iets meer.
Zou mooi zijn, als ik straks op Oudjaarsavond met een fles Champagne in de ene hand en een gevuld glas in de andere terugblikkend op het gepasseerde jaar, zou kunnen zeggen "2017 was aangenaam verpozen!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten