Een heel huis, drie grote kamers tot je beschikking hebben en leven in een soort stalruimte van 2,5 bij 3,5 m. In de zomer staat de deur open en fungeert de ruimte tussen het woonhuis en de verblijfsplek als een soort open leef- en kookplaats. 's Winters wordt die overdekte plek ook gebruikt om te koken, maar blijft de deur naar het hok zo veel mogelijk gesloten.
Bed van 130 bij 180, koelkast, Tv, houtkachel annex fornuis, tafel met een paar krukken, wasmachine en een miniatuur aanrecht op een keukenkast van 60 bij 60. Poepdoos buitenshuis, wassen in principe op de buitenplaats, maar nu vast binnen aan de kraan van het aanrecht. Daar leven dus twee mensen, man en vrouw, dag in dag uit. Als je dat jaren weet uit te houden moet de relatie wel sterk zijn, ondanks de tegenovergestelde geluiden die soms aan me opgedrongen worden.
Kan het niet anders, went het vast. Maar het idee alleen al drijft me richting waanzin. In Frankrijk leefden we en later ik op vier kamers: keuken, werk-/eetkamer, woonkamer en slaapkamer. Hier zijn het er vijf, als we klaar zijn: Keuken, woon-/eetkamer, twee werkkamers cq eigen ruimtes en een slaapkamer. Klinkt me toch een beetje als een minimum in mijn oren, maar het is natuurlijk maar, wat je gewend ben. Vroeger zaten we ook met z'n drieën aan één tafel huiswerk te maken. Ik zou er nu niet (meer) aan moeten denken. Niet aan huiswerk en niet aan gedrieën apart bezig zijn aan één tafel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten