De geweckte peren lijken dicht deze keer. Dat is tenminste iets wat vandaag ècht geregeld is. De volgende keer direct eerst koken, voordat ze in de potten terecht komen. Ik wist het, maar herinnerde het me te laat. Dan kun je hopen wat je wilt en misschien zijn gegiste peren ook lekker, maar dat was niet de bedoeling.
Nou we het over gisten en peren hebben, de uitdaging dit jaar is om 1000 kg wilde of verwilderde peren bijeen te krijgen. Daar hebben we het tenminste ff over gehad. Misschien moet ik Mariana er nog eens aan herinneren. Echt een klusje voor Mariana. Ritselen en regelen wat onmogelijk lijkt. Dat is alleen te begrijpen voor mensen, die in omstandigheden hebben moeten leven, waarin de eerste levensbehoeften niet zo vanzelfsprekend waren, als het mijn leven lang altijd geweest is. Als Mariana maar op deuren kan kloppen, mensen aanklampen en van hot naar haar kan rennen om uiteindelijk met het nagestreefde als een soort trofee in de armen uit de stofwolken op te doemen.
Misschien heb ik het haar wel allemaal te gemakkelijk gemaakt? Zou het? Eens over nadenken en misschien zelfs vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten