Hoeveel dode pups ga ik nog meemaken dank menselijk desinteresse, domheid of curieuze prioriteiten? Een paar dagen geleden de eerste van de twee pups, die de broer van Mariana wel een leuk idee vond in 24. Klein, teckelformaat. leuke beestjes. Maar behalve dat hij na de vakantie nauwelijk meer dan een uurtje per dag in 24 zal zijn en dus tijd noch aandacht voor de beesten zal hebben, de beesten niet van het formaat zijn, dat je vreemde indringers afschrikt, heeft hij er natuurlijk ook geen cent voor over.
Doortrapt als hij is cq gebruik makend van Mariana's onvermogen om op haar strepen te gaan staan, eten de dieren van het voer dat wij voor Ianca, de echte bewaker verzorgen en er mee naar een dierenarts gaan ... het zal geen seconde in 'm opgekomen zijn. Nu weet ik inmiddels dat ook vaccineren geen 100% garantie biedt, maar het verminderd weldegelijk de bekende risico's. Nee, hij drukt de dieren naar goed zigeunergebruik een gloeiende spijker op hun neus. Helaas was het voor een van beide al te laat. Wederom de leukste. Wat maakt dat ik altijd val voor hen die het eerste het loodje leggen?
Nummer twee zie ik het ook niet overleven. Is compleet ander diertje geworden, mager, timide en angstig. Geen goede tekenen op deze leeftijd.
Lady's pups gaan straks weer naar de dierenarts, maar tot die tijd is het zaak ze niet platgereden van de weg te moeten krabben. Daarvoor gisteren een plaat voor het deel van het hekwerk geschroefd waar de moeder door in en uitloopt en de kleintjes dus ook. Moeder kan springen. Vanochtend was de plaat verwijderd. Het onttrekt nl. een kruisbeeld gedeeltelijk aan het zicht en dat is schijnbaar onacceptabel. Geplette pups bijkbaar niet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten