Als mensen enerzijds met je meeleven en anderzijds eisen gaan stellen, mag je volgens mij concluderen, dat je serieus wordt genomen en deel uitmaakt van de gemeenschap, daar althans een begin mee hebt gemaakt. Dat de bank, die voor ons huis stond en op geen enkele wijze een oude indruk maakte, op klaarlichte dag door een stel oudijzerhandelaren in hun bus is geladen en meegenomen, daar spreekt iedereen schande van. Maar dat gebeurd momenteel ook, maar niet openlijk naar ons toe, over Prada, vanwege het kuiken dat ze heeft verschalkt.
Er is meer wrijving dank de honden en dan mn de meelopers, maar dat laat me tot op zekere hoogte koud. Ik blijf me verbazen over de algemeenheid van honden en het volledige onvermogen dan wel de onwil om fatsoenlijk met die dieren om te gaan. Als je honden het steeds maar zelf laat uitzoeken en hooguit af en toe "țiba" roept en dat voor alle mogelijke commando's gebruikt, moet je je niet verbazen, dat instinct belangrijker is dan de (ontbrekende) opvoeding.
Ik ben nog wel een goed jaar bezig, minstens, voordat Prada werkelijk luistert in de betekenis, dat ze doet wat ik vrg op het moment van de vrg. Dat kost meer tijd dan schelden, slaan en aan de ketting leggen, maar ik krijg wel een handelbare hond (normaal gesproken), die niet in alles automatisch op z'n driften terugvalt. Maar ja, voor mij is een hond meer dan een veredelde deurbel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten