Vandaag een pas op de plaats. Beetje tutten buiten de deur. Zoals altijd is het boodschappenlijsje niet blanco, moet ik als extra achter verfbaardere grondverf aan èn de nwe Pc aanbetalen. Dat laatste is natuurlijk geen moeten maar willen en bovendien kan het. Het ziet ernaar uit dat ik een goed 'adresje' heb gevonden. En dat in Sibiu geen Cluj of Targu Mures. Vlotte reactie. Alert kritische houding. Bereidwillig en doortastend. Het is en blijft natuurlijk verkopen en als twee van de drie niks laten horen steek je al snel met kop en schouders boven de rest uit. Maar daar doe ik de persoon te kort mee, heb ik het idee. Zit dus wel goed. Als het een beetje meezit is het al over een week Sinterklaas.
Het is een prachtige dag. Uit die hoek alvast alle medewerking. Vanochtend vorst aan de grond. Had dat idee al eerder. Nu was het echter overduidelijk. Geen weilandbrede witte vlakken, maar op de plekken waar de schaduw overheerste was het wit. De winter kruipt onafwendbaar dichterbij. Het is iedere ochtend weer wat frisser als ik voor de honden naar buiten stap. Af en toe slaat de Cv al aan, Tijd om de houtkachel stookklaar te maken. Er komen nog steeds meer klussen bij dan afgehandeld worden.
Maar ff niet aan denken. Niet vandaag. Vandaag de-stressen voordat de stress überhaupt de kans krijgt om met een aanloopje te beginnen. Veel willen en dan als één van die wensen hebben, dat je niet meer zoveel wilt doen (ik formuleer het terughoudend), is een combinatie, die wringt. Ergens blijf ik toch het idee houden, dat het kan en mij gaat lukken. Onmogelijk lijkende zaken hebben wel wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten