Een prettige dag vandaag. Dat mag ook weleens gezegd worden. Redelijk fit mijn bed uit. Aardig gelopen met de honden. Aansluitend rustig wakker geworden. Het blog aangevuld. Het stadje in om een krant te lezen. Pruimentaarten gebakken. Het blog verder aangevuld en nu nadert het einde van de middag.
Een dag is niks. Dat heeft deels met de invulling te maken en blijft wennen. Dat iets gedaan, gerealiseerd, voor elkaar gekregen moet worden zit er zo diep en op zo'n bevooroordeelde manier in, dat een dag als vandaag eigenlijk automatisch als verknoeid, verspild, ledig de boeken ingaat. Complete nonsens natuurlijk, maar vertel dat dat deel in mij, wat zich door de rest van mijn persoontje niet laat overtuigen.
Als de broer van Mariana weer aan komt zetten om iets te lenen, denk ik bijv. "Wat moet hij wel denken, dat ik weer achter de PC zit?" ipv niks te denken of schijt te hebben aan wat die persoon zou kunnen denken. Toch iets van een schuld- of schaamgevoel. Een Calvinistische worm in een Bourgondische vrucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten